'Nefes alıp, yaşamamak'' Şiiri - Kürşat Çek

Her şey iyi giderken, birden her şeyiniz gider ya işte öyle oldu bende de..
Ne yapacağımı bilemiyordum her şeyim gitmişti, hiçbir şeyim kalmamıştı etrafımda..
Bir felaket sonrası gibiydim, yağmalamaya çalıştılar,
kimisi yüreğime göz dikti,
kimisi iyiliğimi aldı..
Bir tek vücudum sağlamdı, dışarıdan..
Çok şey denedim gelmesi için, acaba şöyle yapsam aklını çelebilir miyim,
böyle yapsam belki gelir, en yakın arkadaşıyla konuşsam aklını karıştırabilir,
bir büyüğe danışsam iyi gelebilir...
Bir büyüğe, bir büyük alıp gittiğimde hayatın gerçeğini yüzüme vurdu.
''Hayat bu kardeşim, seversen si..'' tamam abi sus dedim.
Bilirim devamını, ama sesini duysam?
Bu yaraya alkol iyi gelmedi, en iyisi tuz basayım dedim.
Aradım hiç beklemeden, açmadı..
Şarhoştum, hatırlıyorum; '' en kötü günümüz böyle olmasın'' dedim beni bıraktığı gün..
Çok içmiştim o gece, hiç içmediğim kadar...
Yaşamak gelmiyordu içimden, içimdekinin yüzünden..
Hani o yoktu belki hiç duymadı beni ama o gece çok konuştum onunla,
ağzımı dahi kıpırdatmadan hem de..
Kılını dahi kıpırdatmayan birisi için bütün tüylerimi ayağa kaldırmıştım ne zaman şarkımızı dinlesem..
Bizim şarkımız çıktığında gözümden bir yaş düşüyor,
hep aynı şeyi tekrarlıyorum; ''Bak bu parça senin içindi...''
Yüzümden düşen bin parçalar o kadar çok dağıtmış ki beni, eş, dost, düşman, herkes halime acır bir hale geldi..
Hani birisine bir şey yapsam, bırakın bu zaten belasını bulmuş diyecekler.
Tek çare olarak bir psikolog gözükmüştü, belki kafamı toplamaya yardımcı olur diye,
gittim yalandan dolandan haplar verdi uyuşturmaya kalktı,
zaten uyuşmuşum ben sen gittikten sonra..
Ve son olarak tek bir laf vardı ağzında;
''Unutma hayat kaldığı yerden devam ediyor''
Evet; Hayatımın bırakıp gittiği yerde kaldım, devam ediyorum, yaşamamaya..