Nefes alımı zamanlara sığışan bir hayat ...

Zannetme
Kapı önüne bağladığını
Zamanı...
Ve bekleme
Tutulduğunda azgın sellere
Kıyıların seni elinden tutup kurtaracağını...
Vaktin ederi gece midir?
Yoksa gündüz mü?
Bir rüzgar esimi hayatların nihayeti
Un ufak olmuş düşüncelere koyuverir seni...
Yerin sarsılışına kaldığın an
Unutursun suya hasret çiçeklerini...
Solgun bir hale giriftar olur
İçinin muamması tüm o renkler...
Vapurlar sessizce devam eder belki yoluna
Yürekleri ağır ağır yararak...
Kaç ömrü taşır yanında sokaklar
Bilemezsin asla...
Kaç ömre daha gebedir kaldırımlar?
Yalınayak koşar durur zaman
Çılgıncasına...
Ufak bir çocuğun sevecenliğinde
Yaşlanır, şaşarsın...
Her gününe konan güvercin
Gününden mi
Yılından mı bir yaprak olup düşer söyle!
Yoksa
Düşen kayıpların mı?
Kazançların mı ömründen...
Bir begonvil gibi kokusuz mu
Ya da hanımeli kadar güzel mi koktu gecelerin?
Nefes alımı zamanlara sığışan bir hayat belki
Seni kahreden...
Öksürüklere boğulduğun an
Anla ve geriye bak...
Başın dönüyorsa uçurumlardan
Yol alamamışsındır artık
Zamandan...