Nefes Aldığım Sürece Sen Geliyorsun Aklı ...

Bir gecenin sessizliğindeyim
Penceremden dışarı bakarken
Dünyaya yansıyan ay
Aydınlatıyor karanlığı loşta olsa
Ben şiirimi yazarken boş sayfalara
Loş bir mum ışığında
Sense gülümsüyorsun aynadan bana
Dakikalar geçiyor elimde kalem ve kağıtla
Ben ise hala aynalarda...

Birden gözlerimi farkediyorum aynada
Gözlerimin içinden bana yansıyan sen
Bakıyorum hiç bıkmadan
Hiç usanmadan sana
İçimde mutluluk
Yüzümde tebessüm
Yüreğime sığmayan bir sevgi
Anlatılmaz bir duygu oluyorsun hayatıma
Ve Ben seviyorum bu duygu ile yaşamayı
Yaşayıpta yaşlanmayı.

Hep düşlüyorum seni
Kimi zaman yastığıma koyduğumda başımı
Düşlerimden hayaller kuruyorum
Bize dair.
Zaman zaman kurbağa oluyorum
Perensesi tarafında öpülmeyi bekleyen
Zaman zaman saltanat kayığında oluyoruz senleyken.

Kimi zamansa gözlerimden akan mutluluğun yaşları, Sanki;
Ellerinden yiyiyorum her defasında bir parça havuçlu tarçınlı keki
Her bir parçasında dahada tatlanıyor hayatım
Oysaki biraz önce msn'de yazarken sana
Bırak herşeyi akışına, bağlanmaktan korkma diye
Elektirkte gitse birden bire
Loş bir mum ışığında şiir olup akıyorsun boş sayfalara
Duygular hep senden yana
Kimi zamansa roman oluyorsun sayfalarca hayatıma
Bazense
Nefes alıyorum ya...
Nefes aldığım sürece sen geliyorsun aklıma.