Bir boşluğun içine düşer gibi bazen, sanki dünya üzerime çöküyor… Göğsümde bir ağırlık, derinlerde bir yara, nefes almakta zorlanıyorum. Sanki her şey üst üste geliyor, gökyüzü kararıyor, içimdeki umutlar birer birer soluyor.
Rabbim, yollar kapandı, ışık söndü, karanlığın ortasında kayboldum. Kimse duymuyor sesimi, yankılanmıyor içimdeki çığlıklar. Yalnızım, çaresizim… Neden bu kadar zor nefes almak? Neden kalbim bu kadar ağır? Her adımda biraz daha batıyorum sanki, her nefes bir yük gibi.
Senin kapına geldim Rabbim. Ellerim titriyor, gözlerimde yaşlar… Kalbim sıkışıyor, ruhum yoruldu. Sadece sen duyarsın bu hıçkırıkları, sadece sen bilirsin içimdeki acıyı. Sen yardım et bana, sen nefes ol, bir umut ışığı gönder.
İçimde hüzün denizleri var, dalgalar boyumu aşıyor. Ama sen varsan, yol bulur belki bu karanlık gemi. Yalnız olmadığımı hissetmek istiyorum, dayanacak bir dal arıyorum. Senin rahmetinle sarılmak istiyorum, ne olur Rabbim, beni duy, bana bir çıkış yolu göster...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta