Nefes Alamıyorum Şiiri - Evren Özcan

Doluyor içim, kadehler gibi.
İçimde sarhoşluk nidaları,
Başım dönüyor, delikanlılık çağları.
İsmini sayıklıyorum,
Yoğun bakımda, serum şişesi...
Serum damladıkça, ismin akıyor damarlarıma.

Doluyor içim.
Bir ay doğuyor, yüzümde parlak beyaz bir maske.
Korkunç bir yer burası...
Hava yok, su var, karanlık...
Batıyorum, kocaman bir geminin çapası gibi.
Nefes alamıyorum,alınacak yer yok,
İçimde aşk, ondan büyük nefes yok.