Nefes Alamıyorum Şiiri - Sedat Kocabey

Öyle bağlandım ki sevgilim sana,
Bir an bile sensiz olamıyorum,
Ne olur bir çıkar yol göster bana,
Yokluğunda nefes alamıyorum.

Aklımda gözlerin aklımda yüzün,
Kulağımda çınlar sevdalı sözün,
Her anım kederli her anım hüzün,
Yokluğunda nefes alamıyorum.

Gidişin gönlümü yaktı kavurdu,
Hem de yerden yere vurdu savurdu,
Terk ettim köyümü terk ettim yurdu,
Yokluğunda nefes alamıyorum.

Genç yaşımda bittim tükendim inan,
Çıkmaz yol misali tıkandım inan,
Hasret yağmurunda yıkandım inan,
Yokluğunda nefes alamıyorum.

Koca bir gemiyi batırdın gölde,
Leyla’yı arayan mecnunum çölde,
Aşkıma ispatsa öleyim öl de,
Yokluğunda nefes alamıyorum.

Dön diye yalvaran sözler benimdir,
Ardından ağlayan gözler benimdir,
Çıkan bu kıvılcım közler benimdir,
Yokluğunda nefes alamıyorum.

Umut tarlasından çiçekler derdim,
Bir yatak kendime bir sana serdim,
Uykusuz geceden sabaha erdim,
Yokluğunda nefes alamıyorum.