Nefes Alamıyorum.. Şiiri - Teoman Özgün

Boğazıma takılan,
Bu keskin bıçak nedir?
Hiç acı hissetmedim,
Parmak uçlarım,
Buz kesti.
İnce bir sis,
Yavaş yavaş beni sardı,
Her şey sessizleşti,
Kuşların cıvıldaması yoktu,
Yaprakların hışırtısı kesildi,
Dağın tepesinde,
Bir ışık pırıltısı göründü,
Sakin ve huzur içinde yatıyorum,
Dağın tepesindeki ışık,
Yavaş yavaş ortadan kayboluyordu,
Bana doğru yavaşça yürüyen birisi vardı.
Kimdi O?
Orada ki kim?
Yüzüne bakmaya çalıştım,
Ama gözlerimde,
Sadece karalık vardı,
Ruh boğazımdan dışarı fırladı,
Ağzım onunla tıkandı,
Nefes alamıyorum!
Sonra kaybolmaya başladım,
Derine daha derine,
Sonsuz bir boşluğun,
İçine girer gibi..