Nefes Şiiri - Berk Gülen

Donuk bir balık gibi bakışlarım,
Bir noktaya sabitlenip
O noktada seni görüyorum,
Ve tam bizi seyre dalmışken içimdeki heves,
Bir yaşamadığımı sanıp dürtenler var,
Bir de dürtülene kadar almayı unuttuğum nefes...

Ya ateşin altı çok açık, ya da uzun zamandır fokurdamaktayım
Ağır ağır dibi tutuyor mutluluktan
dipsiz yürekli tenceremin,
Buharlaşıp yükselirken ruhum
Bedenim diğerleriyle hemzemin

Açık kahve ispanyol evleri tenine
sürtündüğümden beri üzerimde kalan kokun,
Meğer yıllardır vitrin vitrin arayıp bulamadığımmış
Oysa kendimi dava ederdim kendi gönül mahkememe,
Ne üzerime,ne de içime sinmiyor diye kokular,
Biraz da içimde ürkeklikle acaba ben mi hiç sevemedim,
Anladım kokular elbet severmiş insanı
Ama benim sevdiğim kokum sendin

İşte bu yüzden,
Bir kokun ve bir sen varken aklımda,
Donuk bir balık gibi bakıyorum,
Ve ara sıra hatırlıyorum
Dudaklarınla dans ederken tuttuğum
Ama yaşarken almam gereken nefesi...