Nefes Şiiri - Ersin Türkdoğan

Hani farz et ki;
Yerin derin bir okyanus
Ve ciğerlerinde;
Senin, derin bir nefes
Her birer nefes tanesi
Her biri binlerce ayrılık acısına miğfer
Her biri binlerce kavuşma özlemiyle oksijen
Şimdi en dibindesin okyanusun
En karanlığında
Her nefeste bir kulaç
Her kulaçta bir metre
Ve her metre bir gün etmekte
Sen attıkça kulaçları
Arttıkça birer birer metrelerin
Karanlıktan aydınlığa çıktıkça
Azalır tuttuğun nefeslerin
Son kabarcığında çıktımı gün yüzüne
Güneşin ışıkları vurduğu zaman yüzüne
İşte o doğan güneş sensin