Nefes Şiiri - Birol Oklu

sarılldı tavırlarım
tavlanmış zırhımın gıcırtıları
ayyuka çıkarmı bilmem
incelmiş kalınlıklar uzanır
emanet ufuklara
iflahlı nefisler diz çöker
benler karşıya bulanmış aklımı çeker
çatlamış çanakta beni bir damla boğar
okyanuslar ağzında
aynı noktada dönerek nefessiz
bir nefese iki şükür etmişim sensiz
hıncahınç aynı noktada dönerek denetsiz
tek kişilik nefesler kıymetsiz
kırık çiçekleri baharda hüsrana çaktım
blok blok
kabıma sığmayıp kaynayıp senden taştım
buruk nefeslere diz çöküp çapa attım
sandalı çeker aklım
iri bir rehavet çökmeden nehirlere aktım
yırtıcı kıvrımların bitiminde denizlere yayıldım
emanet nefesler
serilir hışımla yalnızlığın ağzına
bırakmadı bir nebze seni solumaya
soluksuz
uzun kıvrımlarda aktım yoksun
tensiz vucudum sensiz
bir nefese iki şükür et bensiz
sarılmışım nefessiz
ŞÜKÜR