Nefes Şiiri - Hasan Turgut

Gönlüme düşşün sevdan, uğrunda yansın varım.
Aşkın yaksın kavursun, sinemi en derinden.
Senin varlığın olsun, tek servetim tek kârım.
Kul köle olsun ömrüm, ta ezelden evvelden.

Güller kıskanır seni, dalında tek goncasın.
Varın gönlüme efsun, dört yapraklı yoncasın.
Gönlüm otağ'nda büyü,ufacıksın toycasın.
Ecel şerbeti versen, içerim ben elinden.

Senle kurumaz dalım,,aşkın bağı yeşerir.
Senin bir bakışınla, yüregimde kor erir.
Başaklar ve yemişler, senle bire on verir.
Huriler saygı ile, geçer senin önünden.

Herşeyden vaz geçerim,gönlüne etsen davet.
Seni yazmış her sure,her cüz ile her ayet,
Göz açıp kapamamı, sayarım hasret-gurbet
Gitme biraz öteye, özlüyorum şimdiden.

Ağlayan narım sensin ,benim o gülen ayva.
Yokluğu ve hiçliği, görme bu aşka reva.
Ben ömrümü adarım,yıllar sürse bu dava
Sevda mahkemesinden, karar çıksın tez elden.

Gönlümüze nakşetsin, bu sevdanın dokusu.
İçimizde bitmesin, heyecanı coşkusu
Bizede bulaşsın o, aşıkların kokusu
Mahşere kalmasında buluşalım şimdiden.