Nefes Şiiri - Zeynep Değerli

Nefes olsaydım
nefes olsaydım da o nefessiz hastalığınla sana varsaydım Bir yudum solukla
Soluklansaydım seninle bilinmez bir akşamın
sabahına
Tek nefes ki saniyeler içinde tükenen
Tükenseydim bir hikayede ama sonu hep sende biten

Işık hüzmesiyle ulaşsaydım bu cihanın en güzel
Güneşine
yani gözlerine
Abislerde saklamak isterdim seni
Erişemez abislere mehtaplar bile
Mehtap ki Karanlığı yırtıp gecede gündüzü yaşanır kılar
Ah bilmezssin ay ışığı dahi kıskanır nazarını, güzelliğini
Şu ölü bedenim ne zaman ki un ufak olup bir rüzgara karışır da senin ile aramdaki dağları yıkar
işte o vakit ruhum da yaşlanır yaşatır beni
Ya da ben havaya karışır öyle can bulurum
sen soluklandığında
titrediğim zaman dudaklarında.