Nefes Şiiri - Kemal Doğanay

Kapat şu gözlerini sana son kez bakayım,
Benim de özlediğim mutluluk senin olsun.
Uzat şu çakmağını benliğimi yakayım,
Diliyorum Allah’tan gönlüne neşe dolsun.

Senin için hayatın sonu hiç yok diyorlar,
Al bu gülümü sakla benden hatıra kalsın.
Belki seni sevecek dünyada çok diyorlar,
Kapımızda her gece bütün şarkılar çalsın.

Şaşkın ördekler gibi sağa sola bakarım,
Bu hikayenin sonu böyle mi bitecekti?
Sen aklıma geldikçe sigaramı yakarım,
Diktiğin bu meyveler ne zaman yetecekti?

Gönderdiğim gülleri yüksek yerlere asın,
Kurusunda güneşte yavaş yavaş sallansın.
İstersen yere atın üstüne her gün basın,
Koku saçsın her yöne özüm gibi ballansın.

DOĞANAY’ım bu sevda başıma bela oldu,
Kaçmak istesem bile yine beni buluyor.
Özlediğim geceler gözüme yaşlar doldu,
Nefesim kesilse de kalbim senle soluyor!