Nefes Şiiri - Songül A Yılmaz

…..Bu günde gitmedin benden,
Dinliyorum rabbi dinler gibi bu yorgun bedenimi.
Verdiğim her nefesten…

Senden hiç gitmek istemiyorum, rabbim bilir yüreğimden.
Avucumu her açışımda tulânî duamsın sen.

…..Ne kırkikindi yağmurları aldı gülüm,
Ne de yağan karlar düşüncemi senden.
Hangi nefesinde terk edeceksin bu garibi bilmem.
Hangi mevsimin gecesinde bırakacaksın hayatı elden.

Dolunayı olmayan gecelerden,
Soğuk nefesli sabaha sızan güneşten,
Ya da dudaklarımdan süzülen o son aşk dolu heceden,
Ne zaman kıracaksın bu esareti bilemem.
Sormak isterim yaratılan her zerreden,

Ellerin ne zaman soğusa ellerimde
Korkuyorum gidişine haberci olabilecek nedenden
Buram buram burnumu sızlatırken mariz kokun,
Zulümdür kapı pencere açmak,
Çatımda tünemiş baykuşlar varken.

Alacakaranlık bir sızı çöker yüreğime,
Sukut içinde ağaçları izlerken
Sızdırdıkları kan kızılı neftten,
Ve yapraklarına düşen yanık tenli güneşten,
Ah bu sanrılı düşüncelerim,
Ya çıkıverirse o son nefesim senden erken.
Nasıl bırakırım böyle severken,
İşte bu nedenle gülüm,
Kovalıyorum her gece ecelimi, sessizce penceremden.

Şimdi küçük bir göl gibi birikmişim ben.
Anılarımız her saniye gözüme kaçarken,
Korkuyorum olası bir sel gelecek o küçük gölden,
Ve sensiz geçireceğimi düşündüğüm sanrılı her saliseden
Taştı taşacak içdenizim, nefesimizi dinlerken.

Umut olsa da çıkmayan son nefesimiz.
Şimdi bir yumruk büyüyor taam şuramda hüzünden,

Hani o hırslarımız, hani o aşılmaz gördüğümüz engeller.
Meğer tek kaçmaya ve aşmaya çalıştığımız şeymiş ecel,
Ve yakarışlarımızın en doruğuna oturuvermiş o SON nefes
Artık Bitsin hüzne ekmek bulayıp yediğimiz günler.
Diliyorum ki tez zamanda dağılır çatımdaki asi kuşlar.
Yeşerir bağımız ekmeğimizde olur umut,

“Allah’ım kalbimi sadece sevdam yaksın” diyenler!
Sevdiğiniz olsun dünya da nefes gibi değerli tek cevher.
Yarına umutlar toplayın yıldızlı gecelerden birer birer.

Songül A Yılmaz