Nefes.... Şiiri - Sibel Kılıç Sevdayeli

Bir türkü duyulur uzaklardan
Özlem bulutları yapışır gözlerine
Acıya çalan burukluk gelir oturur döşüne
Rüzgârlar susar
Sular donar
Nefesle hesabın ağırlaşır

Kayan yıldızlar ışık hızıyla geçer
Alaca karanlığın diplerine

Film şeritleri cirit atar
Aklının hasret tuvalinde

Ateş basan yanaklarını
Avucun içine alan ellerin buz keser

Gizlice kalkarsın ağır aksak
Gidemediğini
Gidip de söyleyemediğini
Fark ettirmekten korkarsın
Çaresizsin, değiştiremezsin

Anlamı anlamsızlaştıran varlığın ötesinde
Olduğun kadar bile var olamazsın
Kimsesizliğinle kalırsın....

Sibel Kılıç....