Gittikçe sıvası daha çok dökülüyor
Boyası günden güne daha çok soluyor duygularımın.
Öksürüğü günden güne artıyor sensizliğimin
Ve artık bastonla dolaşıyor ihtiyarlamış sevdalarım.
Dün çok mutsuzdu yalnızlığım bugün tam tersi.
Sahi o kadar oldu mu?
Daha bir gülümseme önce ellerimdeydi ellerin.
Bitkin vuruşları bundanmış demek kalbimin.
Bedenim bana ben bedenime yabancıyım şimdi.
O ne için yaşadığını biliyor ama
Ben artık unuttum niçin nefes alıp verdiğimi
Kayıt Tarihi : 26.5.2016 18:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Eyüpoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/26/nefes-229.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!