Nefes Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Ey her için dehlizini tavaf eden nefes.
Dur, dur artık, bırak serserice gezinip durmayı.
Kahrın, bertarafının tek engeli,
Gögüs kafesinin de tek bekçisi sensin.

Goğüs, her gezindiğin kuytuda azap içinde alemi yokluyor.
Yorgun omuzlar, sitem etti edecek ramaklarda geziyor.

Kırık uclu bir kalemin,
Şaire yalvarışı gibiydi seni içe çekişler.
Son kez aç o saf yüzünü,
Son kez aç ki, tüm helallikler için seni uzun uzadıya içe çekelim.
Sonra yeter kır bizi, kır ki,
Sadeligin hazzıyla değer bilip,
Yola öyle devam edelim.