Nefes Şiiri - Ozan Oğuz

Pencerenin kenarında dışarıyı izlerken
Pusuya yatmış hüzün yükseldikçe
Tuttuğum nefeste sen...
Vermemek için direnirken
Gidişin dağılışım, dağılışın:
Bir nefesin karıştığı gibi havaya
Görünmez oluşun; kaçırdığım anda seni
Bulunmazlığında karanlığın

Gözlerinde kaybolan o şey
Gelip görüşümü bozduğunda
Gördüğümü sandım seni yanımda
Oysa bu başta beni şaşırtsa da
Yokluğunu gösteriyor bana

Karanlık olduğunda yaktığım mumun eriyişi
Onun gibi olmaya imrendiriyor beni
Eriyorum ama bir son yokken ortada
Kayboluyorum çıkışsızlıkta
Ve ruhum çırpınan bir nefes bırakıyor
Elim sana her uzanamadığında...