Nefes Şiiri - Mustafa Kölemenoğlu

Sen giderken,
'Dur' diyemeyen dilime düşman,
sustum hep,
yorum bile yapmadım aşka dair,
gönlümün haykırışına kulak vermedim,
her gün çığ misali taşmayı aradım...
Anlatamadım,
kimselere diyemedim,
utandım;
sözümü dinlemeyen,
hüznünü dindirmeyen,
hasreti bitirmeyen gönlümden...
İçimin acısına yutkundum hep,
her yanım sensizlikken
yokluğunda seni yaşatmayı öğrendim ben.
Alıştım içimdeki seni duymamaya,
akmayan gözyaşıma alıştım.
.....
Aslında yalanmış alıştım sanmalar,
bir nefes kadar yakınken sana anladım ki;
kendimi kandırmışım...