Bir tek nefes kaldı almadığım
Gülümsemek için kullanacağım onu
Soğukluk hissediyorum ayaklarımda
Birden bütün vücudum üşüyor
Ağlamıyorum ama
Sadece özlüyorum geçmişimi
Geride kalanları
Bir tek nefes kaldı almadığım
Gülümsemek için kullanacağım onu
Görüyorum
Duyuyorum ağlamaklı sesleri
Gitmek gelmiyor içimden
Ama elimde değil
Bana bu kadar süre tanındı
Belki de nefes almak bu nedenle değerli
Bir tek nefes kaldı almadığım
Gülümsediklerime saydılar
Ama yine de gülümsemek için kullanacağım onu
Yitip giden anılarıma saygıyla
Bırakmak istemiyor beni gitme dürtüsü
Yine de üzülüyorum bıraktıklarıma
Beni bırakanlara
Bir tek nefes kaldı almadığım
Onu da ağlamaklı son sözüme harcıyorum
Belki de sonunda “son” diye yazılan
Bir öykü kitabıydı özlemim
Bırakmıyor hayalin peşimi
Üzgünüm ama gitmem gerek
Çünkü bir tek nefes kaldı almadığım
Bir saniye varken bitmesine…
Kayıt Tarihi : 1.11.2014 11:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Engin Yılmaz 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/01/nefes-111.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!