Nefertiti Şiiri - Okan Tuncer

yıllarca aşk özlemi çekmiş lahitinde,
gecenin bir yerinde bir kadın soyunur.
aynalar utanır, aynalar kızarır...
soguktur yatagı, diker gözlerini tavana,
gözyşlarını esizce yatagına burakır.

neden bu gözyaşları,
neden bu yalnızlık, neden bu kin?
kimin intikamını alıyorsun nefertiti,
yüregini derin acılarla çizende kim?

artık üzülme nefertiti ben geldim.
aşkına kurban olmak için,
seni bu yalnızlıktan kurtarmak için,
yanmak ve ykmak için,
büyük iskenderden sonra yatagını ıstmak için,
ben geldim nefertiti kabul et;
can verecegimde gülmeni görmek için...