Ruhumuzun derinliklerinde
Bir türkü söylenir gündüz gece
Sevgi vardır dostluk vardır namelerinde
Barışın hoş sedası yayılır ezgilerinde
Hep birlikte bu türküyü çağırırız
Biz, Atatürk çocuklarıyız
Düşerim binbir derde
Gün yüzlerine düşünce perde
Düşlerim ayaza vurur
Yollarım çıkmazlarda kurur
..........................
Ömür ağacımdan
bir yaprak daha düşmüş
Ne çıkar...
İçimde,sorgusuz gidenlerin
sarhoşluğu var
Düşer Yaprağıma kahır taneleri
Öğütür şaşkınlığım
Onulmaz bereleri
Mor dağları yaratanlar
Duyarım
Yaşamın aynası
Ruhun değil mi?
Ruhun ise
Bir gül bahçesi
Goncalar açılıp
Etrafa hoş kokular yayarken
Kalkıyor gönül treni
Bir yolcusu daha var
Öylemi...?
Durdur makinist treni
Kolay değil bulmak gönül vermişleri...
Talana uğrarsa dingin koyları,
Hunharca kesilir can damarları.
Onu da hırpalar aczin kolları,
Pul gibi boşluğa dökülür dünya.
Ürünler dalında heder olmakta
Bir dünya istiyorum
Toz pembe değil
Mavisi,yeşili,sarısı
Hatta siyahı olsun
Yani giysisi
Renk armonisinden olsun
Ne güzel bir gün
Gökyüzünde güneş
Pırıl pırıl ışınlarıyla
Mutluluk saçıyor
İnsanlar
Kuş cıvıltılarıyla avunmaya
Umutlar...
Yalnızlığın duldasına çekilmiş umutlar
Üzerine çökmüş
Kara bulutlar...
Sinsice sıkılmış yumruklar
Zümrütler,yakutlarla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!