Alem gördü elemimi
Yüreğimde kapı açtım
Kavrayınca kalemimi
Gönüllere duygu saçtım
Tükenince bahaneler
İnsan neler söyler neler
Sever beni divaneler
Onlar için başta taçtım
İçti yürek derde kandı
Dostlar beni mutlu sandı
Ben yolcuydum şiir handı
Gizli gizli geldim geçtim
Bakışların yüreğime düşünce
Sardı beni inceden bir düşünce
Korkuyorum elimde mi aşk yakar
Kaç gece ağladım ben yalvar yakar
Gözlerinde sahte yaşa
Güvenip gel deme boşa
Kanar mıyım bile bile
Gidiyorsan güle güle
Kalp mi acır yoksa ten mi
Bir ev aldım topu topu bir oda
Bahçesi mermerden böyleymiş moda
Topraktan duvarlar topraktan tavan
Sırt üstü yattığım tahta bir divan
Kaç kere diz çöktü senin yerine
Koşup gitse derim keşke birine
Bir adım atmıyor başka birine
Ayaklarım sana yeminli sanki
Dudağım da ismin sıralı dağlar
Ardından acı bir türkü söyledim
Ben kalbimi çilelerle avuttum
Her gece meylerle gönül eyledim
Ben aşkını kadehlerde unuttum
Geceleri yok olurken neşeler
Hesapladım kısa ömrün karını
Sabahtan akşama gün gelir gider
Göremedim sezemedim yarını
Takvimler tükenir dün gelir gider
Bu nasıl masaldır nasıl efsane
Şiir yazmak ruhun hapsetmediği
Yürek ister kulak ister göz ister
Kimsenin kimseye bahsetmediği
Dilden dile söylenmemiş söz ister
Şiir kalpte çıkan yara bere mi?
Kem söz çıkmaz dudağımdan
Kendimi bildim bileli...
Haram geçmez kursağımdan
Kendimi bildim bileli...
Dürüst oldum şerden kaçtım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!