İnsanım Ben! İnsan doğdum dünyaya…
Var mı beni değiştirecek iksir? Veya bir maya!
O halde, nedir bu didişme? Nedir bu kavga?
İnsanım ben! Aidiyetim Allah’a…
Antakya’da, Alevi doğmuşsam eğer…
Gökyüzünde güneş gibi,
Geceleri bedir gibi,
Kültürlerin beşiğidir,
Cennet gibi memleketim.
Musevi’nin bir havrası,
Bir ruh gördük Yeşilköy’de,
Terk edilmiş sağı solu.
Karısıyla sekseninde,
Kucakladı bizim yolu.
Su istedik, şeker verdi.
Emre Hizmet Yolunda,
İlerleyen dostlara;
İşbaşındaki güçler,
Destek olsun onlara.
Hep ruhani bir yolda,
Gel arkadaş gir obaya,
Bu ne düştür, nede rüya
Hayal değil gerçek dünya
Barışa koş geri kalma
Sende ol barış öncüsü
Tanrı birdir,
Elçiler bir,
İnsanlar da birdir.
Yeryüzünün hepsi benim vatanım.
Ailenin kurumunu,
Tanrısal düzenin kuruluş sırrıdır,
İlahi tecellidir,
Melekût’tan parlayan ışıktır,
Ruhani feyzin kaynağıdır Sevgi.
İnsan ruhunu dirilten Ruhulkuds’ün esintisidir,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!