Nedensizce Şiiri - Naime Özeren

NEDENSİZCE

Gün batımına doğru uçan kuş
Apansız yitiverir ufukta
Suya düşen taş gibi…
Sen düşersin aklıma
Birdenbire…
Bir düş gibi
Bir gülüş, bir öpüş gibi
Ben çoğaltmaya çalıştıkça
Düşersin yarattığın uçurumlara
Azalırsın bir başka biçimde
Nedensizce…
Bir yağmur ki içimde
Bardaktan boşanırcasına
Delice…

Zaman
Gümüş taraklarla tarar saçlarımızı
Nasırlı elleriyle siler gözyaşlarımızı
Kalkıp gelsem ansızın, kapın hala aralık mı?

Sana gelirken nasıl da dolaşır birbirine
Ayağım, elim
Uçarım mutluluktan
Çocuklaşır sevinçlerim…
Yanlış anlama sakın
Meraktan soruyorum sadece:
“Bir tatlı gülüş ve ufacık sımsıcak bir sözle
Yüreğin fay kırıkları yapışır mı
Dokunuşun sihriyle…”

“Hala duruyor mu o sana çok yakışan
Lacivert – yeşil, küçük kareli gömleğin
Üzerinde olsun, ben gelince…”