Nedensiz sevmek,
hesapsızca,
sadece,
hasretin vuslata
şerefe dediği
bir an bile yeter
gülümsemeye,
kendine saklanan,
önce yasaklanan
sonrasında kucaklayan
omzuna yaslanan
kulağına fısıldayan
emeklemesindeyken daha,
gel dediğinde koşan
nedensizce,
bardağın sırçasındaki
buz serinliği ile
burnunun ucuna
ve dudaklarına
elan dokunduğunda bile
özlem duyulan gözlerine,
şerefe,
neden-sizce..?
Abaydar.17.09.2012 - 10.54
Abdullah BaydarKayıt Tarihi : 17.9.2012 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!