Nedensiz yaşıyorum… Şiiri - Oktay Çekal

Nedensiz yaşıyorum…

Öyle bir yalnızlık ki; kendimle yabancıyım.
Amaçsız ve yarınsız soluklarda,
Nefesim yorgun, isteksiz…
Gördüğüm sadece, bir karanlık ve içi boş yüzler,
Gözlerim umuda kör, duygularım kaybolmuş, hissetmiyorum.
Virane bir ev gibi darmadağınım, açamıyorum kapısını,
Güneşi görmek imkânsız.
Özlemlerim terk edeli çok oldu, yüreğimi.
Hedeften sapan bir ok gibi belirsiz bir yoldayım.
Önümü görecek gücüm kalmadı, halsizim ve yığıldım bolu boyunca
Cansız gibi canımda yaşıyorum,
Caddeden geçen her adım, sanki benden uzaklaşıyor.
Anlıyorum ki; umutlar hakkını verenle güzel,
Yarınlar bugünün yorumu…
Ömrümü suskunluğumda, kumara yatırdım,
Kaybetmek için.
Amaçsız rüzgârlarda savrulup, nedensiz yaşıyorum.

Oktay ÇEKAL
21.06.2011-13.10