Çiseli bir yağmur var Dışarda. Herşey sırılsıklam. Aç köpekler üşüyor, elektrik tellerinde tüyleri kabarmış bir saka titriyor. Umutların olmadığı yerde, kimsesiz sokak ortasındayım tek başıma.
Aslında üşüyen de benim, titreyen de, kimsesiz, umutsuz birbaşına kalan da. Melankolik sevdalara düştüm düşeli kaybettim benliğimi. Yitik hasretlere gebe kalalı yüreğim, unutuldum kendim tarafından. Dışarda yağmur var. Ama ben içerde değilim ki! Dışarısı neresi oluyor? Sarhoşta değilim, aşık da. Peki beni alıp götüren ne içime acıyı damlatarak ve çok uzaklara.
Çalıntı düşlerimin anahtarını da kaybettim bir akşamüstü. Hala yağmur var Dışarda. Aslında içerime yağıyor yağmur. Usul usul çiseliyor yanan vücudumun her yanına, sessiz... Belki kavgalardan yorgun düştüm, belki de durmadan mırıldandığım o dilimden düşmeyen şarkının nakaratını tekrarlamaktan...
Bütün yorgunluklar birbaşına yaşanır
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta