Nedensiz Sevdim Şiiri - Ayrılık Saati

Hangi sessizlikte duydum adını, bilmiyorum.
Ne bir gülüşün çağırdı beni, ne de bir sözün.
Zamanın kıyısında, anlamların sustuğu yerde
Bulut gibi belirdin, sebepsizliğin en güzel halinde.

Sesin yoktu ama içimde bir yankıydın,
Gözlerin görünmüyordu ama karanlık bile seni saklayamıyordu.
Adını bilmeden çağırdım seni,
Yokluğunda bile varlığınla sarıldım kendime.

Kalbim, aklın sınırlarını aşarken
Seni tanımadan sevdim.
Bir şiirin ilk dizesi gibiydin
Henüz yazılmamış, ama çoktan içime kazınmış.

Ne zaman başladı bu iç yangını,
Bir bakış mıydı, yoksa bir düş mü?
Bilmiyorum, bilmek de istemem artık
Çünkü seni nedensizce içten sevdim ben.