Bir hüzün çöker bazen nedensiz..
Ve bazen nedensiz ağlarız denize doğru..
Adını bile zor hatırladıgımız birileri gelir sıvazlar..
Sürekli hançerlenmiş sırtımızı..
Bazen adını koyamadıgımız hüzünler avuçlarız..
Parmak uçlarımızdaki acıyı umursamadan..
Sırtımızı sıvazlayanlara.. adını bilmeden sarılırız..
Bazen.. yüzünü göremediğimiz bir dost hüzünlenir..
Nedensiz..
Ve biz.. sadece seyrederiz..
08/09/2008
23:02 İstanbul
Ümit ÜNAL
Ümit ÜnalKayıt Tarihi : 8.9.2008 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)