Nedensiz Ansızın... Şiiri - Führer Adolf

Ölüm oldu ilk kelimem
Nedensiz ansızın…
Islak soğuk ve uğultulu
Ölsem cesedim neye benzer diye düşündüm
Nedensiz ansızın…
Ölüm yalnızlık kadar soğuk mudur?
Daha önce hiç öldüm mü?
Cesedimi düşünüyorum,
Beni de çirkinleştirir miydi ölüm.
Ürktüm. nedensiz, ansızın…
Kim ne yapar cesedimi.
Ehli kitaptı babam ve dedem ve onun dedesi
Hatırladım, hatırladım,
Önce yıkar sorma gömerlerdi, her hal.
Demek ki ölüm kirletiyor insanı
Ceset olmak kirli olmaktır bir bakıma
Artık hiç kimse için tehdit olamam her hal
Yaşarken tehdit miydim, acaba
Öldüm mü ki, nedensiz ansızın…
Ölsem…
Mutsuzluk ölür müydü?
Yoksa,
Mutluluk özgür mü kalırdı bilmiyorum
Ne biliyordum ki ne ne neeeeeeee
Ne bildiğimi bilmiyordum, o kesin
Ölümü bilmiyordum oda kesin

Ölüm ne getirir bilmiyorum.
Ya daha önce hiç ölmedim
Ya da,
Hatırlamıyorum.
Unuttum her hal, nedensiz ansızın…

Bir ceset olmak neydi?
Düşleri var mıdır cesetlerin?
Korkuları, tutunmak isteyeceği bir şeyleri olsun isterler mi?
Neydi ceset olmanın sırrı?
Çürümek, çürümek, çürümek
Bir ceset için en büyük kâbus olsa gerek
Kâbus görüyorsa bir ceset, düşte görebilir
Evet, evet düş! işte bu
Ceset olmayı kabullendirecek tek şey
İyi de bir ceset neyin düşünü kurar?
Oynamak, Koşmak, gülmek, sevişmek…
Ağlamak istemez her hal
Ne ister bir ceset ne?
Bunlar özlemdir her biri bir ceset için.
Bilmediği yapmadığını düşlemez mi? İnsan
Bilmediği nedir ya da yapmadığı veyahut yapmak isteyeceği nedir bir cesedin?
İnsan mıdır bir ceset?
Ceset olmak, artık insan olmayan mıdır?
Tanıdık değildir artık hiç kimseye
Peki ya kime yabancı olur bir ceset?
Aşka mı?
Ölüm aşkı öldürür mü?
Ya ölümsüzse aşk
Tanıdık ya da yabancı değilse aşka
Neyidir ya da neresindedir aşkın ölüm?
Bir ceset aşka nereden bakar?
Kendisine tanıdık mıdır ki bir ceset
Hüzün ey hüzün
Aşkın gölgesi
Sen söyle
Ceset olsam,
Selam verir misin bana.