Nedensiz Anlam Şiiri - Levent Karataş Te ...

Günahsızdı yaşamak onun için bahanesizdi dünde bugünde yarında
Sarılmıştı içinde yaşattığı rengarenk kumru gibi bakan gözlerinin içini
Süratli olurcasına varlık deryasındaki süzülgenliklerini süzüyordu
Redif olurcasına tutulmuştu hastalıklı da değildi lakin bilinmez di

Neydi onu bu denli çekip çeviren bilinmez di ya o nalandı
İşte işaret onun izbelikler ardı sürüklenen kumsal da onun du ya
İlk önceleri gizli bir mabetti yalansız yaşatmıştı odasında yaşattıklarını
Uykudaydı sanki ulu orta yaşatamadıklarını mülkiyetsizliğiyle sermişmiydi ki

Gülümseyen portresini siluetin gölgesinde güneş ışığında kaybetmişti
Islaktı sorguluyordu uçurtma yapıyordu dönüp askıda kalmayı yeğliyordu
Buğulu gözlerinin içselliği hareketsiz iskemlede terk edilmişliğin resimsiz karesiydi
Çengel takılan süresiz edilgen yaşamın içine tünemişti rahatsızmıydı ki uçurumdan

Yaşamak ertelenmiş bir telkin diyarının içinde mazlum ve bir o kadar alımlı
Zahmet diyarının üzüntülü bir hol oluşturduğu mekansız odalarda yalnızlıktı
İşve eder diye bakınırken kahır deryası yansın odamın köşesinde der gibiydi
Kayıplarını ortalattırırcasına kısık gözlerinin deryasıyla dehlizler ülkesindeki sen di

Derlemesiz kopuk sayfalar içinde aranmadan yazılan yazısız söz gibiydi
Refakat etmeden hiçlikler de yazgıları bir olan günsüzlüklerde titremekliydi
Gül dalının tomurcuğunun içinde nazende gülümsemeydi ikircikli değildi sanki
Üşümüştü için için yanıyordu yol alamıyordu nedensiz anlam katıyordu geçmişe