Nedenini bilemedik hiç bir vakit susarak bağırmalardan doğan kırılmaların.
Lanet bir inat varmış insanın iç güdüsünde doğduğu an.
Yok etme gücü var oluyor sezgi ile gidersek, sezgisizlikle paralel.
Birde bilme isteği oluyor her vakit, bildiğimiz zaman üzülmeyi doğuran.
Var olmanın sebebini araştırdım, bir 'hiç' miş meğer.
Tabi o kadar çok milyar ederki insan, ancak böyle oluyor sonuçlar.
Madem hiç için yaşanılıyor, niye yok olmuyoruz dediğimiz oluyor kendimize.
İşte o zaman inanç devreye giriyor ve tekrardan seneler devrediyor hesaba..,
Saçlarımız beyaza bürünecek ve aynalardan korkar olacaz,
Bugün çok sevdiğimiz aynalar..,
Eski bir fotoğrafa bakarak hüzünlenecez,
Ah o eski yıllar nerde diyecez,
Hüzün en büyük boyutlarda olacak.
Değişmeyen, sadece isimler kalacak hafızalarda.
Filan kişi şöyleydi, filan kişi böyleydi.
Ecel gelecek ve herkesin tattığı yolculuk başlayacak..,
Ölüm bir mahkeme gibi..,
Kayıt Tarihi : 25.3.2006 23:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Emin Yeşilmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/25/nedensiz-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!