Nedensiz Şiiri - Batuhan Deniz

Uykusuz bırakılan her insanın dileği farklı olmalıydı.Gecenin karşılığı huzur olmalıydı
Hayat büyük vazgeçişler ile başlar.
Doğarken feragat edersin kendin olabilme hakkından.
Sezar öngörebilirdi başına gelecekleri.
Gözlerini gerçekten kapaya bilseydi.
Hiç ayıramadı o gözlerini,belki de kendinden.
Tıpkı sevdiğinin seni sevmesi gibi.
Hayat küçük kabullenişlerle son bulur.
Yeterince gördüm,gidiyorum.
Evinin kapısını aralamak gibi değil,
Daha çok yangın merdiveninden tepe takla yuvarlanmak gibi
Şirinlerin kaçamadığı kafesler gibi
Hepimizin içinde koyulduğu hayatlar gibi
Sevdiğinin seni sevememesi gibi
Yaşamak nefes alabilmektir.
Daha kendi nefesimize tahammül edemezken
Nefes katmaya çalışıyoruz kendimize
Fakat ciğerlerimiz iflas etti
Gördüğümüz her şey çoktan geçti.
Gözlerindeki boşluğu görebildiğiniz insanlara iyi bakın.
Yıldızlar gibidir insanlar