Nedensiz Şiiri - Üzeyir Aydın

NEDENSİZ

Nedensiz

Hayat devam eder unuturum demiştim
Geçmişe bakıp delilikmiş derim derdim
Delikse ben deliyim, peşindeki serseriyim
Unutmaksa unutamadım, akılsızlıksa akıllanmadım

Geçmişi hatırlayıp güleceksin diyenler
Neden gülemiyorum sevmesini bilmeyenler
Geçmişi hatırlayıp ağlayacaksın diyenler
Neden ağlanmıyor gözün yaşı silmeyenler

Aklımdasın aklında olabildiysem derken
Bu gün sen beni aradın ben düşünürken
Ruhum bedenimden kopmuş sana giderken
Gözlerin geldi sözlerin kulaklarımda çınlarken

Al bu kalbi götür ben anlatamadım anlatsın
Sesin kulaklarımda yüreğimi yüreğine bağlatsın
Yüreğinin sesi yüreğime bağlanıp dağlatsın
Dağlasın kan damlasın kurutmasın çağlasın

Anladın mı bilmem sen bensiz ben sensiz
Aşk bu benim ki dersin ararsın nedensiz
Anladın mı bilmem ben sensiz sen bensiz
Aşk mı senin ki dersin ararsın sebepsiz

İçimde sesi susturabileceksen bana gel
İkimizde aşk yaşadık hep gitti oldular el
Kırıldı kol kanat sürükledi götürdü aldı sel
Aşık bu ruh sen bağlamasan bağladı bel

Biz sussakta konuşacak bu beyinlerimiz
Biz dinlemesek de inleyecek kalplerimiz
Hep sustun duymadım varsa sevgimiz
Gözlerin, hayallerim bir olmasa bedenimiz

Hayatımın içindesin için içimi kaynatasın
Elliyi aşmış yaşımda bana beni oynatansın
Ağaran saçlarımı yaşlı bedeni koşturansın
Kulakları okşayan sesinle dert unutturansın

Cebirin Defteri; 29,Temmuz,2010; Altıntaş