Nedensiz Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Nedensiz ;
Yağmur altında yürüyüp ıslanıyorum
Beynen doluyum
Karmakarışık duygular içinde
Bana inat mı yoksa ben mi farklıyım
Bilmem ama ?
Güneş küskün küskün bulutlardan kaybolmuşken
İnsanlar !
Sessizliğin derinliklerinde
Yaz ayında kış uykusu mu desem,
Yoksa bir belirsizlik bir umutsuzluk huzursuzluk mu desem
Gidiyor işte sancılar içinde vakit ?
Her yer ıslak yapraklar tapa takla yere düşerken
Kimbilir
Bilinmez ama ne feryadlar ne çığlıklar atmaktadırlar
Sanki bizler öyle değilmiyiz
Yanı biz bir can gittiğinde sesimiz acımız duyulmuyor mu...
Arş u âlâ seyrimize gelmiyor mu
Toprak ana duymuyor mu
Sanki !
Sessiz olarak herkes kendine kardeş
Sesli olarak herkes kendine düşman
Bu ne biçim yaradılış ?
Bu ne vurdum duymazlik öyle
Hangi dağ hangi deniz hangi sahra bizden üstün olabilir ki
Bizler için vaad edilmedi mi bunlar ?
O zaman nedir bu kadar kapris bu kadar kin nefret ve kibir.
Hepimiz tatamazmiyiz sanki ezayi kâbir
Gayrı doğsun güneş açsın gök yüzünü
Alsın beynimde ki karamsarlığı
Çıksın insanlar inlerinden yürüsün insanlığın akışına yeter yeter ya sabır....

Memocilo