Nedense Şiiri - Ebru Ünver

Nedense hic mutlu olamadim,
karanliklara attim kendimi boguldum.
Zamanla hayatla kavga etmiyorum artik, yarismiyorum, cünkü ben artik pes ediyorum.
Artik yokum bende! ! !
Istemiyorum hic birseyi hayata dair, hayata dair ne istedimse sebebim oldu mutsuzluguma.
Yokum, varligi istemiyorum.
Ask yok, sevgi yok!
Ben KATILIM kendi katilim.
Hapis ediyorum simdi tüm duygularimi mapusta ölsünler diye.
Kendi ellerimle atacagim topragi üzerine bu duygularin mezarda.
Ben yanacagim, ben aglayacagim ben yipranacagim, kime ne?
Yasam ne ki?
Sitem etmiyorum kimseye,
sitemimde kederimde kendime.
Ahim yoktur bedduam yoktur!
Aglamak istedigimde kendime bakmam yetiyor aynada, gözlerimden tüm acilarimi görüyorum yine…
Sessiz cigliklar atiyorum duyun diye beni neden sessiz cigliklarimi duymuyorsunuzki? ?