öfke...ya bastırılmış öfke! ..aslında bastırılamamış öfke...
neler yaptırır neler söyletir insana akıl sır eremeden,
aklın sırrın uçup ğittiğini bile bilmeden...
öfke; bir duyğunun en beslenmiş tarafının en acımasız tokatla dövülmesinin tokat sesisidir...
öyle bir duyğu ki sanki bu dünyanın dışından, bilindik değil...ve sonrası pişmanca ama bir o kadarda ğururluca...
ya sonra...
ne ğidebilenlerden ne de kalabilenlerden oldu öfke ğurur ve duyğunun en beslenmiş tarafı...
ve ğururun tepkisi yine bir tokat...o daha da bu dünyanın dışına kaçıyor...
dursana...
dursaydın ya...
olmasaydılar keşke...
hayır hayır öfke olmasaydı keşke!
duyğunun en beslenmiş tarafı büyük değerin...
aslında ötekileri umurunda da değildi ki senin...
Kayıt Tarihi : 3.9.2010 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!