Midemden tüm vücuduma hakim oldu..
Çocukken gittiğim lunaparkta,
Bindiğim gondoldan aşağı sallanırken de
Aynı duyguyu hissederdim.
Birden bir film şeridi gibi,
Öptüğüm kızlar geçiyor gözümün önünden;
Uslanmaz dudakların yakıcılığında,
Aynı duyguyu hissederdim.
Farklı tahayyüller kaplıyor bedenimi;
Zaman makinesine binip, varıyorum Mecnun'un yanına
Beni görüp selamlıyor, anlatıyor:
'Ölümü bile dize getirdi, bendeki bu aşk'
İçimden sormak geliyor Nazım'a,
Kim bilir kaç kere bu duyguyu hissetmişti ki;
Kalemini romantik bir şövalyeye dönüştürebilmişti?
Onca acılar arasında, onca isyanlar arasında..
Sonra anlıyorum nedensizce;
Yüreğimizdeki aşk,
Yok etmek için savaşıyor; kinle, nefretle.
Acılardan süzülen yaş, bedenimize karışıp,
'Aşk'la yeniden doğuyor...
28 Ocak 2007
Emrah CeylanKayıt Tarihi : 11.7.2007 22:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!