baharlarda hazanın hüznü...
umutların mevsiminde bir kayıp ana düzülen acı ezgi....
güneş günlerinde soğuk bir an....
kır çiçeklerinin şahitliğinde....
pembe sehpalar kurmak haksızlıktı sanki...
sevmiyorum baharları...
nedenimde yok zaten...
umudun açık tonları...
ellerimden o an kayıp giderken ruhum...
orada değilmiydiler ki...
dur diyemezmiydi...
sevda dolu gonca güller...
dur bu gün olmaz...
deseydi ya...
papatyalar,karanfiller...
beyazlar...
ak setler olsaydıya gittiği yollara...
maviler neredeydi...
kulağına aşk sözcükleri fısıldamaya...
gök kuşağı dahi kaçtı o gün...
gizledi ümidin renklerini üzerimizden...
son çareydi ılık rüzğarlar...
sıcacık dokunuşlar hatırlanırdı...
umut taşırlardı geçmişten geleceğe belki...
olmadı...
o ana birşeyler sunamadı baharlar...
sevmiyorum baharı...
sevmek içinde nedenim yok zaten..
Kayıt Tarihi : 18.11.2008 23:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!