Nedendir Bilinmez Şiiri - Arif Naif

*Cansever'e

şöyle bir oturup konuşamadık Ediple
otuz küsür yıl oldu o bu dünyadan gideli
ben yirmi birime bastım daha, gencim şimdilik
yolumuzu kesiştirmemiş tanrı, somut bir acı
taze bir gül an be an soluyor elimde
somut bir acı, Edip'in solgun gülüne bakıyor.

aldanıyorum dünyaya meşgulüm, yalnızlık varmış
su gibi berrak, duvar gibi madde ve biraz ışık
pek çok yıldızı bir arada görünce heyecanlanıyorum
güzel bir kadının gözleri oluyor artık
meşgulüyetim, yalnızlığım, sevdam; alışıyorum.
Edip'in kalan hürlüğünü yaşıyorum bahçemde.

hoşlandığım kadınlar oluyor, sayısını unutuyorum
biliyorum bir kadını diğerinden ayıran şeyi
diğerini unutuyorum sonra, diğerini de işte.
yalnız bir kadın kalıyor, ben yalnız kalıyorum
tek başımalığım bir cumhuriyet artık bak!
-tek başınalığım sekiz yaşında-
taze bir gül soluyor Edip, yazıklar oluyor bana.

yıkılıp küfretsem bu çağa, yılların ne suçu var?
bir gecede batamaz ki insan bu kadar umutsuzluğa
süregelen bir mutsuzluk olmalı peşimde, bir banka
evet evet! bir bankayım, faizle iş yapmam haram
belki bir ayetim, durduk yere kendimi noksanlayan
içimdeki beni, ben tamamlayıp ben bozuyorum.

bağnaz bir düş hakikate evrilse de gelse
soytarıyı unutur mu bir kere var olan
zaman sirkteki maymuna işkenceyi bırakır mı?
sorgulamam anlamsız yok olan birinin varlığını
şakacı bir filin içinde çoğalan acının miktarını
-dünya daha güzel olabilirdi insan yaşamasaydı-
-sen yaşamasaydın-
doldurduğun yer kürenin suyuna kapılmazdım bu kadar.

insan pes eder, ama tutkulu bir tutukludur yaşamaya
yerde bulduğunu gökte arar, yerdekine inanmaz Edip.
hayal kırıklığından oluşur göğümüz, gözümüz kördür.
kimi sevsek kayboluruz, en başa döneriz Edip.
şöyle bir oturup konuşamadık seninle.