Neden yoksun Şiiri - İbrahim Özdemir 2

NEDEN YOKSUN

Her gece ağlayışımda,
Her gün kalbime hançer vuruşumda,
Sonsuzluk sevincinin şahlanışında,
Sen hep neden yoksun.

Cılız bedenim hırcınlaşınca,
Kadehlerimin boş çalkalasanınca,
Dert yüklü sensiz evler üstüme çökünce,
Neden niçin hep sebebsiz yoksun.

Yalnızlıgımda dertler üzerime çöktügü zaman,
Sert poyrazlar beni sensizlige götürdügü an,
Şuçlu kimliğimi sana havele edince yaradan,
Nerdesin söyle hep neden yoksun.

Izdırap dolu gençliğime veda ederken,
Issız dar sokaklarda senin ızdırabını çekerken
Ellerim gök yüzünde yıldızlara dert yanarken
Söyle acıda olsa hep neden yoksun.

Saçlarıma aklar düştüğünde,
Yaşam merdiveninin son basamagında,
Kelimeyi şehadetin son telefuzunda,
Bilmem nerdesin ama neden hep yoksun.

Azraile son nefesimi teslim ederken,
İmam cansız bedenime duaları dökerken,
Cemaat saf tutup namazımı kılarken,
Son ikamete varmamda yine neden yoksun.

(DEMYANLİ) İbrahim Özdemir