Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İstanbul' da olduğumdan mıdır, yılar yılı acaba ...
Şiir bana tatlı tatlı tebessüm ettirdi efendim..
Yüreğiniz ve kaleminiz şen olsun...
..... Saygılarımla....
Teşekkürler Mahmut Bey, selam ve saygılar.
Ahhh! Güzel İstanbul.
Her ne kadar gezmesi bile çok zor bu şehrin desem de yine de gidip yeniden görmeyi çok istediğim bir şehir İstanbul. Yüreğine sağlık.
Dilerim şu salgın bir an önce biter de gönlünüzce gezersiniz özlediğiniz Güzel İstanbul' u..
Teşekkürler İbrahim Bey, selam ve saygılar..
Değil mi ki canım...
Azametinden sanırım...
Tebrikler canım...
Sevgilerimle...
Çok teşekkür ederim Güner hn.
Selam ve sevgiler.
hep merakta kalan soru.
zaman mefhumu maalesef
tebrik ederim
kalemine sağlık
kutluyorum
Zaman, ortam ve ruh halinin sorgusu...
Teşekkürler Ömer Bey, selam ve saygılar.
"Çokluk " yorar, yıpratır haliyle yaşlandırır
Yine de efsane şehir. ..
Ah be İstanbul
Aşk misali ne muazzam şeyler yazılmış uğruna
Kelâm kifayetsiz kalıyor seni anlatmaya
Elhamdülillah ki;
Ezanlar dinmez sada semalarında
Bayrağım dalgalanmakta yamaçlarında
Ah be İstanbul
Seni yaşayarak yaşlanmak ne güzel
Şöyle boğaza nazır bir yerde
Semaver çayı eşliğinde
Dinlenmek vardı şimdi eteklerinde ...
Demek geldi içimden
Ruha incelik katan kalemine, yüreğine, emeğine sağlık
Gönül dolusu selam ve sevgilerle. ..
Nice olaya tanıklık eden İstanbul karşısında, yorumun da şiirleşmiş, şiir sözlü adaşım.
Dilediklerine kavuşmanı dilerim Hülyacığım.
Sağlık dolu, huzurlu günler dileğiyle, selam ve sevgiler...
Ben önce kendimden biliyorum, demeliyim...
Demek yalnız değilmişim!
İlk geldiğimde sanki vuruldum şehre...
Sonra her fırsatta gelmeye devam ettim..
Git gide uzadı ara..
Yıla, iki yıla, beş yıla çıktı..
Son gelişimin üstünden on yıl geçti!
O zaman demiştim.. "Yoruyor bu şehir beni..
Ya da ben şehri öyle biliyorum..
Bir daha gelmem, olağandışı bir durum olmadıkça.."
Şiiri okuyunca anladım.. Her gelişimde yaşlanmışım demek ki.....
Ya da İstanbul öyle hissettirdi...
Şehirler de insanlar gibidir, değil mi?
Bana boyundan büyük geldi, düşündürdü, yazdırdı..
Şiir bu işte...
Tebrikler Hülya Hanım..
Doğru, şehirler de insanlar gibi...Kendilerine özgü karakterleriyle insan mozaiğinden oluşmuş büyük bir organizma... Onların da bir ruhu var. Nedense çoğu gidişimde, hüzünlü ruh haliyle karşılıyor beni...
Yaşlar süzülüyor; bulutlardan, gözlerden ve yıllardan...
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim Mustafa Bey,
Selam ve saygılar.
Mutlaka yaşanmışlıklar vardır............flim şeridi gibi bir konvoy
Başka türlü bulutlar geçerken mevsimler kolay değişmez gözlerde...
Yüreğinize sağlık, başarılar diler, hürmetler sunarım.
Esen kalınız ömrünüzce.
Bulutlar geçerken gözlerde mevsimin değişmesi... Pek güzel bir tanım olmuş hüzne dair...
Güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim Ahmet Bey,
Huzur dolu sağlıklı günler dilerim.
Selam ve saygılar.
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta