Neden Yaşadığımı Sanıyorum

ölü zamanların gezinen cesetinden
helede yalnızlığın kafesinden
usanıpta çekip
gitmek
varken,
adımlarımı sayan kaldırımlardan başka
beni ciddiye alan
yokken
neden hala yaşadığımı sanıyorum?

dalga geçerken aynalar,
tükürürken mazime

kelimeler,
halatın ucunda sallanarak,
boş boş bakarken çevreme,
zaman vururken davul
tokmağı gibi
tiktaklarını beynime
neden hala yaşadığımı sanıyorum?

uzanmam
gereken gül mü kaldı?
dinlemem gereken bülbül mü?
yoksa aşk
sözcüklerimi bekler hala yüreğim?
ilkbaharmı geri geldi?
yüreğimi
kışlar mı geri verdi?
hazır yabancıyken her şey bana,
çekip
gitmeliyim, çekip gitmeli...
heyhat adımlarım unutmuş gitmeyi,
ellerimden
yardım bekliyor
yeniden öğrenmeliyim emeklemeyi....

yoksa bir asamı
bulmalıyım?
bir sonbahar ağacından koparıp,
kurumuş yapraklarından
kurtardığım.
ben mi asa olmalıyım yoksa?
hala çözemediğim hayatın,
çirkef
labirentlerini yıkacak....
ayağımı kaydırırken,
az önceki kelimelerin tükrüğü,
çözemezken
yüreğimdeki,
iskender düğümünü,
neden hala yaşadığımı sanıyorum? ...

kendim mi güneş
olmalıyım mazime?
konuşabileceğim bir aymı bulmalıyım?
hızırlamı gezmeliyim
zamanda?
geçmişime geleceğime hediyelermi göndermeliyim?
yıkıp yeniden bir
şeyleri
keyfime göre yeniden mi yapmalıyım?
terkedenleri ellerinden tutup

yüreğimdemi hapsetmeliyim?
nasılmı yapacağım?
bilmiyorum.
insanım işte.
hala yaşadığımı
sanıyorum.............

Muhammet Umut Dilek