beni yalnızlığıma bıraktığın anlardı
tüm pencereler ve kapılar kapandı
ıssız bir oda sessiz bir yürek elimde kaldı
soruyorsun ya neden vazgeçtim yaşamaktan
kurtulamadım kalbime bıraktığın parmaklıklardan
gözümün yaşına kızdım gönlümün pervasızlığına
güneşe bakmak dururken siyahta kalışıma
sırtımı dönemeyip küllü aleve bırakılmışlığıma
soruyorsun ya neden vazgeçtim yaşamaktan
başka bir renk kaldı mı siyah ve beyazdan
bir düşüşün bin dirilişiydin sen
sarmaşık gibi mutluluk sardın dünyama
sonra koptu teker teker tün dalların
soruyorsun ya neden vazgeçtim yaşamaktan
ne kaldı elimde umut olsun dünyadan
bir nota çaldı şarkılar çıktı ortaya
radyoda müzeyyen senar
ah bu şarkıların gözü kör olsun
varsın dünya hayat son bulsun
varsın gönül de gül de yalan olsun
Kayıt Tarihi : 5.11.2015 03:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mina Özge Akyüz](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/05/neden-vazgectim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!