Soruyorlar bana neden bu kadar üzgün kırgın olduğumu...
Hergece yanlız kaldığımda hıçkıra hıçkıra ağladığımı...
Sesim duyulmasın diye yastığımı sımsıkı tutup ısırdığı mı...
Öldüğünü kabullenemezken senin öldüğünü nasıl söylerim ki...
Hayat çok erken aldı benden seni...
Ben sana daha doymamışken şimdi kara toprak aldî benden...
Kaç yıl oldu gittiğin günden beri hiç saymadım sayamadım...
Neden biliyormusun ben daha kabul etmiş değilim öldüğünü...
Ben şimdi sensiz kimsesiz kaldım buralarda...
Yorgunum gözümün nuru bu aralar hırpalanmış bir yaprak misali gibiyim...
Ne kadar uzakda olursan ol sen herzaman kalbimde yüreğimde olucan...
Keşke bir gelsen sarılsan ben geldim üzülme ağlama artık desen...
Neden bir çare bulamadık ki ozaman kayıp gitmezdin benden...
Biliyormusun sana olan aşkımı sevgimi kıskanır oldular...
Bazen aklıma geldiğinde aklım sana akıyor herşey duruyor ozaman...
Deli diyorlar deli değilim sadece kalbimin yarısını kaybettim ve toprağa teslim ettim...
YASEMİN GÜVEN
Yasemin Güven
Kayıt Tarihi : 25.5.2024 23:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!