Neden Sizce? Şiiri - Birkan Akdoğan

Önce dedim susturmalısın.

Masaya parmak ucuyla bir şeyler çiziyor sonra derin derin bakıyordu. Neredeyse tamamı küle dönmüş sigaradan inatla çıkmaya çalışan, son nefes tadında ki dumanlar, uçları körelmiş iğnenin batması gibi bir acıyla gözüne sızıyordu.

Susturmalısın, beyninde var olmaya çalışan o hayali kahramanların zafer çığlıklarını.

Aslında pekte güzel sayılmayan bacaklarını birbirine çarpıyordu, hastane koridorunda annesinin sırasının gelmesini bekleyen bir çocuğun sıkılmamak için uydurduğu o dandik oyunlar gibi. Bir sigara daha yakıyordu sonra, belki bir iki duman aldığı o kül yığını sigaranın canını almadan evvel.

Peki, bu kadar uzakken, bu kadar imkansızken yakalamak, bu kadar erişilmezken nasıl sokulurum kendime dedi ve sustu sonra bir cesetten bile sessiz.

Eğer dedim kedini duymak istiyorsan, susturmalısın ruhunun sesini.

Çelimsiz ellerini narin kulaklarının üstüne, geri kalan bütün gücüyle bastırdı. Göz yaşları, gözlerinin altında belki uykusuzluktan belki yorgunluktan oluşmuş dere yataklarından usulca akıyordu. Dudakları üzerinde kurumuş kana rağmen neredeyse mordu ve hiç bir tohumun yeşeremeyeceği kadar kurak.

Ve sonra ses tellerinin ardında yüzü bile belli olmayan bir iki harf belirdi.

Ne ben duydum.

Nede o söyledi.