Neden Sevsinler Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Mümkün değil anlamak, bu kayboluş niye.
Nasıl gemler insan derinden gelen sevgiyi?
Anlaşamaz ayrılır, tahammül edemez birine.
Ama nasıl unutur insan, kanını verdiği birini.

Sen aramadın, bende aramam mantığımı bu?
Artık attım sizi, hemde on yaşında çocuğu.
Bir misilleme ise eğer, sen kaybetmişsin ruhunu.
Hayvan bile terk etmiyor, büyütmeden yavrusunu.

Evlat aramıyor öylemi, neden arasın ki seni.
Gözünün içine bakarak tercih etmedin mi interneti?
Ya evin ailen, ya da internetteki seçimini.
Anlamadı mı sanıyorsun, o da senin gibi eşek mi?

Çocuk bu çocuk, dünyalar saklı minicik yüreğin de.
O dolaşıyorken yüksek tepelerin zirvesinde.
Senin tahayyülün bile ulaşamaz onun eteklerine.
Bir bakışı bile anlatır içini, baksaydın gözlerine.

Aramak mı? Adını bile anmıyorlar inan ki senin.
Anne kelimesi silinmiş, lügatlerinde yok ikisinin.
Seninde yoktu evlat sevgisi bir köşesinde kalbinin.
Neden sevsinler ki seni? Sen hayvan bile değilsin.

17.04.2007/İstanbul