Nedense,sen hiç kendin olmadın
Şekilden şekle girdin.Ve,
Hep sevecenlik tuzağına düştün.
Dayanma gücümün azaldığı bir anda,
Dudaklarımı kanatarak,
Göz yaşlarımı içime akıtarak
Nasıl biliyorsan öyle yap dedim.
Keşke demeseydim.
Bana sahiplenme,
Sahiplenme aşkı öldürür
Dedin ve çekip gittin,
Beni, sevdanla baş başa bırakarak.
Halbu ki sen benim,
Çocukluğumun,gençliğimin gizli bahçesiydin.
En masum güneş orda doğar,orada batardı.
Bir tek sana inancı vardı yüreğimin,
Tıpkı, içinin acı duyduğunda,
İçimin acıdığını bildiğin gibi.
Elbette dönmeni istiyorum,
Ama, kendin olarak,dönmeni.
Kendin olduğuna inanıp,kaldığımız yere dönersen
Ben orada olacağım.
Kayıt Tarihi : 24.9.2007 21:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyanın en fakir insanı paradan başka hiçbir şeyi olmayan insandır
Çocukluğumun,gençliğimin gizli bahçesiydin.
En masum güneş orda doğar,orada batardı.
Bir tek sana inancı vardı yüreğimin,
Tıpkı, içinin acı duyduğunda,
İçimin acıdığını bildiğin gibi.
Çok harika üstadım,okurken iç çekmemek elde değil,yüreğinize sağlık.Selam ve saygılar...
Saygılar
TÜM YORUMLAR (24)