Neden SAFA Giremezsin Şiiri - Ramazan Kılıç

Ateş gömlek giyeceksin,
Zalime dur diyeceksin,
Belki bu gün öleceksin,
Sonra hesap veremezsin.

Susmasın dilin konuşsun,
Bilmez, bilene danışsın,
Vurdum- duymaz ne genişsin,
Böyle insan olamazsın.

Umut dünyası bu dünya,
Bir gün olur ömür rüya,
Varlıklısın zengin güya,
Hiç bir tapu alamazsın.

Gülersinde kahkahayla,
Güçlüyüm dersin parayla,
Ama yaşarsın kirayla,
Bedelini veremezsin.

Kâh yaparsın, kâh yıkarsın,
Gönül alır, can yakarsın,
Geçmişe şöyle bakarsın,
Nasıl geçti bilemezsin.

Ne görürsen, yazı, kader,
Nefsin boşa feryad eder,
Hak kı öğren, tap ki yeter,
Bak Cennet e giremezsin.

Dal da kurur, çiçek açar,
Beden çürür, ruhun göçer,
Nice insan, gelir geçer,
Gider geri gelemezsin.

Ölüm sanki yalan gibi,
Adın filan-falan gibi,
Anan baban bulan gibi,
Sen bu sırrı çözemezsin.

Allah akıl, fikir vermiş,
Kimi kahpe, kimi, ermiş,
İnsan kendine edermiş,
Kimseye suç veremezsin.

Ben yaptım, ben ettim dersin,
Hak kı görmezden gelirsin,
Baksana her gün erirsin,
Sen kârdayım diyemezsin.

Kurtuluşun Hak la olur,
Yoksa ömrün takla olur,
Dilediysen, bekle olur,
İnan huzur bulamazsın.

Adalet var, kuldan yüce,
Sabreyle, giderse güce,
Haksızlar var, haklı nice,
Kul hakkını yiyemezsin.

Unutsan da sen Mevlâyı,
Yaradan var, bu dünyayı,
Tutan var, güneşi, ay ı,
Kul değilim, diyemezsin.

Ramazan ım her can gibi,
Kefenimin yoktur cebi,
Resulümüz, Ahmed, Nebi s.a.s.
Neden safa giremezsin?